Doei dag adios en tot snel

Mooi Valencia!

Wat zit ik hier met gemengde gevoelens achter mijn laptop. Er is nog één chocolaatje over in mijn adventskalender en dat betekent maar één ding: morgen naar huis! Het avontuur is afgelopen. Ik heb de gemengde gevoelens, omdat ik wel naar huis wil maar niet weg wil van hier. Alle familie en vrienden zien is heerlijk, maar ik zal dit avontuur hier missen.
Ik heb dit weekend en maandag al van heel veel mensen afscheid genomen. Sommigen ga ik nog even zien met oud&nieuw en met anderen moet ik gaan afspreken om ze weer te zien. Raar gevoel om goede vrienden straks niet meer te zien of te horen. Ik zou iedereen mee willen nemen hierheen, zodat ik ze niet hoef te missen.
Maar wat heb ik genoten hier! Zoveel leuke mensen ontmoet, zoveel nieuwe dingen gedaan, een nieuwe taal geleerd, nieuwe gebruiken/gewoontes geleerd, zoveel gezien en zoveel cultuur opgesnoven. Deze stad heeft toch iets magisch moois en als je hier nog nooit bent geweest raad ik het ten sterkste aan!
De tijd is zo snel gegaan en er is zoveel gebeurd. Ik heb zoveel geleerd van iedereen en ook van dit hele avontuur. Mijn gevoel wil nog geen afscheid nemen, maar mijn ticket zegt echt dat ik morgen weg ga.

De laatste weken waren vol gezelligheid en drukte. Laatste loodjes van mijn project en kerstdiners met alle vrienden en huisgenoten. Wat een heerlijke weken ook. Ik heb nog zoveel mogelijk gezien van mijn To See - lijstje, want er is zoveel te zien dat zelfs ik er een lijstje voor moest maken.
En dan morgenavond weer thuis zijn heerlijk. Wat kijk ik er naar uit om weer bij mijn familie te zijn en dan daarna kerst te vieren. Kerst is zo'n leuke tijd dat ik daarvoor toch even naar huis ga.
Ook vriendinnetjes heb ik gemist, want het is toch niet hetzelfde als thuis hier.

Dan de stad..... Zoveel mooie gebouwen hier en soms hebben de Valencianen niet eens door dat buitenlanders hun ogen uitkijken bij hun huis of het postkantoor. De auto's die altijd te hard rijden als ze groen hebben en net over de streep stoppen voor het stoplicht. Snel oversteken als het rood is en er geen auto aankomt om dan aan de overkant te ontdekken dat je net niet bent aangereden. Het heerlijke weer dat zelfs in december 22 graden is en t-shirt weer. De Chinese winkels die om de vijf meter verschijnen en de Farmacia's die overal zitten (zelfs naast elkaar). De fietspaden die soms ineens ophouden of waar inwoners totaal geen aandacht aan besteden. Het altijd uit kunnen gaan welke dag het ook is (behalve maandag, dat is toch lastig). De siesta tijden zelfs in de winter, waarin iedereen twee uur lang luncht. De tapas die overal te vinden is. De palmbomen die hier overal staan, want het zijn normale bomen hier. De Spaanse taal die moeilijk te begrijpen is als ze snel of Valenciaans praten. De koude nachten, omdat ze hier niet aan centrale verwarming of dubbelglas doen. De goedkope wijn of vodka. De sangria en de ham. De Pull and Bear, de prijzen van de Zara en de Berska.
Dit alles ga ik missen en is zo typisch aan deze stad.

Dat dit het einde is maakt alles nog duidelijker van hoe fijn en mooi alles en iedereen was. Ik heb zo genoten en zou dit voor niks in willen ruilen. Toch ben ik ook blij om richting huis te gaan morgen, bepakt met souvenirs en kerstcadeaus.

Owh en Valencia, bedankt voor alles. Je was alles wat ik niet had kunnen bedenken en meer! Ik kom nog je nog even 3 dagen bezoeken, dus blijf zoals je bent en dan zie ik je na de kerst.

Dikke kus en adios mi amigo muy bonito!

Charlotte