Gemengde gevoelens

HOLA!

De afgelopen twee weken waren hectisch, leuk, ontroerend, vertrouwd en rot.

Na het inpakken van mijn koffer voor Madrid op maandagochtend, krijg ik een verontrustend whatsappje van mijn moeder. Het gaat slecht met mijn oma en de dokter zegt dat ze niet lang meer heeft. Even stond alles om me heen stil en schiet mijn gedachten erop los. Mijn oma.... het gaat slecht... hoe slecht... hoe kan dit... wat nu... waar was ik mee bezig...
Dan komt de vraag in me op: ga ik naar huis of naar Madrid?
Ik heb de simpele optie: of mijn oma nog levend zien of naar haar begrafenis gaan.
Voor een halfuur twijfel ik, omdat we zoveel hebben geregeld om naar Madrid te gaan en ik had er zoveel zin in.
Maar mijn oma levend zien is ook erg fijn.
Na dit halfuur met iedereen overlegd te hebben, besluit ik naar huis te gaan.
Mijn koffer maak ik weer open en ik boek een vliegticket naar huis voor de avond. De koffer die ik meeneem kan bijna leeg mee aangezien ik thuis alles heb. Alleen wat nodige spullen gaan mee.
Na een lange dag van wachten tot ik naar huis kan, zit ik eindelijk, netjes en al, in het vliegtuig richting huis met gemengde gevoelens.
Ik zou niet thuis komen voor 22 december... Maar dit is een goede reden.
Na een korte vlucht ben ik dan weer in het KOUDE Nederland. Toch fijn om alle gesprekken om je heen te kunnen volgen en ook alle borden te kunnen begrijpen. Mijn broertje wacht me netjes op en brengt me naar huis.
Eenmaal thuis ga ik gelijk met mijn moeder richting het verzorgingshuis ook al is het vrij laat. Ik wil gewoon even gedag zeggen tegen mijn oma.
De volgende dag nog maar een keer gaan, ook al is alles uitputtend. De dokter heeft het teken gegeven dat ze niet lang meer heeft en daarom komt iedereen die haar nog even wil zien langs.
Het is fijn om mijn oma nog even te zien, maar ook om de rest van de familie te zien is fijn en ik ben blij met mijn gemaakte keuze.
Ik was op tijd, want helaas overlijdt mijn oma op woensdagnacht (15-10).

De rest van de week is een rollarcoaster van gevoelens. Alles moet geregeld worden voor de crematie en alles eromheen. Het zijn emotioneel slopende dagen. Ook besluit ik om niet terug te gaan tot na haar crematie. Dit betekend dat ik pas op donderdag 23 oktober weer terug naar Valencia kan. Het maakt me even niks uit, want er zijn voor en bij mijn familie is goed in deze tijd.

De week gaat (te) snel voorbij en dan is het dinsdagavond; afscheid nemen. Het was moeilijk, maar goed om te doen. Dan woensdag haar crematie. De ceremonie is mooi en ontroerend. Ik was blij dat ik mijn gedicht mocht voorlezen en dat ik erbij kon zijn.
Op donderdag dan helaas weer (vroeg) naar Valencia (huis). Ook deze vlucht is vol gevoelens. Enerzijds fijn om terug te gaan, anderzijds zou ik er graag nog een paar dagen zijn voor mijn moeder. Helaas moet er weer gestudeerd worden, dus het is niet anders.
Eenmaal op mijn kamer slaap ik de hele dag vanwege het hele avontuur/de drukke weken.
Op vrijdag hou ik met mijn groepje een meeting up, zodat ik weet wat ze gedaan hebben en wat ik kan doen in het weekend. In de avond wil ik even mijn gedachtes op iets anders zetten, dus ik besluit met vrienden wat te drinken en een dansje te doen.
De rest van het weekend doe ik wat aan de studie en kijk een filmpje. Echt veel zin in iets heb ik niet, dus ik hou het rustig. Even acclimatiseren en bijkomen. Het doet me goed.

Ik kan me alleen niet realiseren dat ook de afgelopen twee weken alweer voorbij zijn en dat de nieuwe week er weer is.
Nederland was fijn, Spanje is fijn, maar de reden waarom ik naar huis ging was niks.
Toch wil ik nog even laten weten dat mijn oma een super vrouw was en dat veel mensen deze mening delen. Het was fijn om te zien dat er zo'n grote opkomst was bij haar crematie en dat ze zo geliefd was.
Gelukkig kijk ik terug op de tijd met mijn oma met een grote glimlach, want zeuren mocht niet van haar. Het gevoel dat ze er niet meer zal zijn als ik terug kom is raar, maar zal wennen. OMA ik hou van je en rust in vrede.

Na deze woorden gezegd te hebben, kijk ik uit naar komende week. Een week van studeren en aan het einde van de week Halloween vieren. Het zal leuk worden en dat heb ik even nodig.
Dikke kus aan iedereen in Nederland en ik hoop tot (niet zo) snel.

Xx Charlotte